O książce: 2004 / Ostatni cesarz bizantyjski z dynastii Komnenów przeszedł do historii jako postać wyjątkowa. Od czasów Niketasa Choniatesa utrwaliła się, aktywnie rozpowszechniana w czasach nowożytnych (zwłaszcza przez przedstawicieli historiografii Oświecenia), że Andronik I Komnen był typowym tyranem na tronie, który nie rozumiał środków osiągnąć własne cele. Andronikos I prowadził politykę brutalnego terroru i demagogii społecznej, co doprowadziło nie tylko do kruchości jego reżimu, ale także do późniejszego upadku i śmierci Cesarstwa w 1204 roku. Panowanie Andronika pod tym względem jest bezpośrednio przeciwstawione jego poprzednikom z dynastii Komnenów, w czasie których Bizancjum przeżywało rozkwit, a sam okres nazywano „odrodzeniem komneńskim”.».